بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی مقیاس نگرش به ازدواج

مقدمه: نگرش به ازدواج یکی از مکانیسم‌های کلیدی برای پیش‌بینی رفتار واقعی در ازدواج بوده و بررسی آن به ابزاری معتبر نیاز دارد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی ساختار عاملی، روایی همگرا، و پایایی فرم فارسی مقیاس نگرش به ازدواج (MAS، Brateen و Rosen ، 1998) انجام شد. روش: در این پژوهش توصیفی - آزمون‌سازی، جامعه آماری پژوهش، کلیه دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 88-87 بود. نمونه پژوهش شامل 137 دانشجو (51 پسر، 86 دختر) بود که به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای انتخاب شدند. در این پژوهش از مقیاس نگرش به ازدواج و مقیاس انتظار از ازدواج استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری تحلیل عامل، مانووآ، ضریب همبستگی تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد مقیاس نگرش به ازدواج از پایایی و روایی مناسب جهت ارزیابی نگرش دانشجویان نسبت به ازدواج برخوردار است. همچنین نتایج تحلیل عاملی نشان داد مقیاس نگرش به ازدواج یک ابزار چند بعدی است. نگرش به ازدواج را می‌توان به عنوان دو عامل مجزا و مرتبط نگرش به ازدواج خود و نگرش کلی به ازدواج دانست که نگرش کلی به ازدواج، خود شامل نگرش بدبینانه، نگرش خوش‌بینانه، و نگرش ایده‌آل گرایانه است. به علاوه با مقایسه نگرش دختران و پسران، به عنوان یک یافته جانبی، مشخص شد که نگرش دختران نسبت به ازدواج خود و نگرش کلی آنان به ازدواج منفی‌تر از پسران است و دختران نگرش بدبینانه‌تری نسبت به ازدواج دارند. نتیجه‌گیری: به طور کلی می‌توان از مقیاس نگرش به ازدواج به عنوان ابزاری معتبر برای سنجش نگرش به ازدواج استفاده کرد.